زاگرس در دوره پارینه سنگی جدید

رشته کوه زاگرس نقش مهمی در جذب و انطباق جوامع اولیه مهاجر انسان مدرن (اجداد احتمالی انسان‌های امروزی) در دوره پارینه‌سنگی جدید بین حدود ۲۰ تا ۴۰ هزار سال پیش داشته است. همزمان با انقراض انسان نئاندرتال و ورود نخستین انسان‌های مدرن به منطقه تغییر جمعیتی گسترده‌ای روی داد که شواهد آن در کاوش‌ها و بررسی‌های باستان‌شناسی در نقاط مختلف زاگرس به‌خصوص در استان‌های کرمانشاه، لرستان و فارس کشف شده است. در هفت فصل اصلی این کتاب به مناطق فرهنگی و مکان‌های کاوش‌شده مهم زاگرس که آثار این دوره در آن‌ها یافت شده مانند «پناهگاه ورواسی» و «غارخر» در کرمانشاه، غار یافته در لرستان، «اشکفت‌گاوی» و «غار بوف» در فارس پرداخته شده است، در ادامه مروری بر آثار مهم این دوره در خارج از زاگرس مثل «گرم‌رود» در مازندران و مکان‌های نزدیک کاشان شده است. در فصل‌های پایانی کتاب نیز مروری کوتاه به برخی از مکان‌های نویافته دوره پارینه‌سنگی جدید زاگرس انجام شده است که در دهه‌های اخیر شناسایی و کاوش شده‌اند. همچنین فصل پایانی کتاب نیز جمع‌بندی فصل‌های قبلی و ارائه چشم‌انداز کلی از دوره پارینه‌سنگی جدید در زاگرس است.